Brak ochoty na seks


Problemy dotyczące spadku, lub całkowitego braku pożądania dotyczą zarówno kobiet jak i mężczyzn. Kiedy wyniki badań wskazują na to, że wszystko jest w porządku, poziom hormonów jest w normie, przyjmowane leki nie wpływają na poziom libido, a choroby chroniczne nie mają związku z popędem, a ochoty na seks nadal brak, warto zastanowić się na psychiką. To co wpływa na nasz umysł i to w jaki sposób postrzegamy nasze życie seksualne to między innymi:

  • Doświadczenia wyniesione z domu (np. seks tematem tabu, brak rozmów, rodzice nie okazujący czułości sobie ani dziecku)

  • Traumy seksualne

  • Przebieg okresu dojrzewania

  • Podjeście do mastrubacji i odkrywania potrzeb seksualnych własnego ciała

  • Doświadczenia seksualne w okresie dojrzewania i w dorosłości

  • Pierwszy stosunek i wspomnienia dotyczące tego wydarzenia

  • Nastawienie do seksu

  • Postrzeganie seksualności swojej i partnera

  • Akceptacja lub jej brak w sferze orientacji seksualnej

  • Świadomość i nastawienie do preferencji seksualnych swoich i partnera

  • Świadomość swoich potrzeb seksualnych 

  • Umiejętność komunikacji swoich potrzeb i preferencji

  • Poziom satysfakcji ze związku, w którym realizowane są potrzeby seksualne

  • Odpowiednia motywacja do współżycia


Zajmę się ostatnim podpunktem czyli odpowiednią motywacją do seksu, ponieważ często jest to najmniej oczywisty powód spadku libido. Osoby zgłaszające się na terapię z powodu braku ochoty na seks na pytanie, dlaczego postanowiły pracować nad tym właśnie obszarem, zazwyczaj odpowiadają, że dla nich seks mógłby nie istnieć. Często główną motywacja do zmian jest reakcja partnerki, czy partnera na brak intymności. Jeśli sytuacja powtarza się, ze strony drugiej połowki zaczynają pojawiać się frustracje, pretensje, żale, poczucie odrzucenia i niezrozumienia, co często wprowadza osobę, która nie ma ochoty na seks w wyrzuty sumienia i obawy. Lęki przed zdradą, opuszczeniem i zranieniem zaczynają być główną motywacją do pracy i pragnienia zmian. Osoba nie czująca pożądania zaczyna zachowywać się nie w zgodzie z tym co czuje i czego potrzebuje. Najczęściej pierwsze próby naprawy sytuacji polegają na zmuszaniu się do seksu, po to by zaspokoić potrzeby partnerki bądź partnera i uchronić się od nieprzyjemnych i niekomfortowych odczuć. Przeważnie taka strategia działa jedynie tymczasowo. W tej sytuacji robienie czegoś wbrew sobie i dla kogoś jest ryzykowne, ponieważ powoduje dyskomfort i wewnętrzne rozdarcie “nie mam ochoty, ale się muszę spełnić mój obowiązek partnerski”. Efektem takiego zachowania jest mechaniczny seks, który daje tymczasowe zaspokojenie, dodatkowo wzmacnia poczucie obowiązku i zmniejsza odczuwanie przyjemności, której najczęściej i tak jest nie wiele. Kiedy życie intymne zamienia się w zadanie do wykonania, przestaje cieszyć, odbiera radość i spontaniczność. Jedną z funkcji seksu obok prokreacji jest budowanie więzi pomiędzy partnerami, spędzanie wspólnie czasu i przyjemność. 

Jeśli dochodzi do sytuacji, w której pojawia się “muszę” zamiast “mam ochotę i chcę” warto zastanowić się nad pytaniami:

Dlaczego nie jestem w stanie obudzić własnych potrzeb seksualnych będąc w obecnym związku? 


Co dzieje się/ działo się w moim życiu, co spowodowało zmniejszenie, bądź utratę zainteresowania seksem? 

Czasem odpowiedzi przychodzą szybko, ale nierzadko wymagają czasu i przemyśleń. Jednym ze sposobów na zebranie informacji, które pomogą w znalezieniu przyczyny jest obserwacja myśli związanych z tematem intymności. Pomocne może być również świadome przyglądanie się temu co dzieje się w ciele, gdy pojawiają się myśl o seksie. Warto zwrócić uwagę na to jak ciało i poszczególne jego części reagują. To ważne by przyjrzeć się temu czy pojawia się napięcie, dyskomfort, ból, kłucie, drętwienie, ścisk czy napięcie. Jeśli okaże się, że tak to dobrze jest zauważyć w której części ciała jest to odczuwalne najbardziej. Świadomość reakcji ciała pomaga w podjęciu decyzji co robić dalej. Można przeanalizować sytuację i zastanowić się dlaczego pojawia się akurat taka reakcja ciała, lub/i poświęcić czas na odprężenie i wyciszenie, co zredukuje ewentualne napięcie. Dla jednych będzie to łatwe zadanie, dla innych może być ono niemożliwe do wykonania. Mogą się pojawiać silne blokady, opór, niechęć i zaprzeczenia, które utrudniają, lub uniemożliwią kontakt ze sobą. Jeśli odpowiedź na powyższe pytania okaże się dużym wyzwaniem warto udać się do specjalisty, który pomoże i wesprze w znalezieniu przyczyny i rozwiązywaniu problemu.


Psycholog w Irlandii 2022

Ewolucja w seksie - czyli jak rozwijać seksualność?


Moje cele na polepszenie sfery seksualnej

Początek nowego roku to dobry moment na zastanowienie się nad rokiem poprzednim i przemyślenie celów, których nie udało się osiągnąć, a nadal są ważne lub ustaleniem nowych na kolejne dwanaście miesięcy. Często w
styczniu słyszymy o postanowieniach związanych ze zmianą stylu życia, polepszeniem zdrowia, znalezieniem pasji, zmianą pracy, ale raczej rzadko zastanawiamy się nad życiem seksualnym. Wiele osób, szczególnie będących ze sobą w długoletnich związkach nie są usatysfakcjonowane z życia erotycznego. Seks nie jest niezbędny do przeżycia, czy nawet przetrwania, ale według wielu badań możemy wyciągnąć wnioski, że pary, które postrzegają swoje życie seksualne jako udane są bardziej zadowolone z relacji. Seks to dziedzina życia jak każda inna, a jednak ustalanie celów w tym temacie może wydawać się dość nietypowe. 

Kilka powodów dla których warto w styczniu wziąć pod lupę seks:

Seks w pojedynkę

Dla singli miłość w pojedynkę to możliwość na lepsze poznanie swojego ciała, pobycie ze sobą i pozwolenie sobie na przyjemność. Niekiedy sprawianie sobie przyjemności łączy się z poczuciem winy. Brak lub niska świadomość w tym obszarze sprawiają, że zostaje on całkowicie pomijany, do czasu, gdy pojawi się partner/ partnerka. Wiele osób wstydzi się swojego ciała, w tym miejsc intymnych. Mnóstwo kobiet nigdy nie wzięło do ręki lusterka i nie przyjrzało się bliżej swojej waginie. Znamy dobrze inne części ciała, warto również poznać bliżej swoją łechtaczkę. Wielu mężczyzn nie jest zadowolonych z kształtu czy rozmiaru swojego penisa. Traktują go jako narzędzie, które ma być zawsze i wszędzie sprawne, a kiedy członek zawodzi wpływa to na poczucie ich męskości. Ciało ma swoje limity, więc czasem boli głowa, czasem czujemy dyskomfort i zastanawiamy się o co chodzi, ale kiedy penis zawodzi nie ma litości, bo on ma zawsze działać, tak jakby był głównym wyznacznikiem poczucia własnej wartości. 

Zatrzymanie się na chwilę przy temacie seksu i seksualności to również okazja do zastanowienia się nad sposobem w jaki realizowane są potrzeby seksualne. Jeśli zadowalanie siebie jest zbyt częste, bez poczucia samokontroli, staje się czymś co trzeba zrobić, a orgazm możliwy jest wyłącznie, gdy w tle leci film pornograficzny, może być to uzależnienie. 

Warto, więc zastanowić się nad swoją kobiecością, męskością, poczuciem wartości w sferze seksualnej. 

Seks par

Często wydaje nam się, że wiemy czego potrzebuje partner bądź partnerka. Oczywiście jeśli ta wiedza oparta jest na rozmowach, to przekonania prawdopodobnie są trafne. Jeśli jednak ostatnia rozmowa o seksie była dawno, albo nie było jej wcale jest duże ryzyko, że zgadujemy i przypuszczamy, ale tak naprawdę nie wiemy co myśli, czuje, czego potrzebuje druga połówka. Styczeń dla wielu osób to dość spokojny miesiąc, więc może być dobrym momentem na odświeżenie, lub zebranie informacji o tym jak chcemy, żeby wyglądało życie seksualne. Rozmowy o seksie jeśli przeprowadzane są w spokojnej, bezpiecznej atmosferze pozytywnie wpływają na więź emocjonalną. 

Warto uświadomić sobie, że seks jest jednym z obszarów, który dla pary jest dość intymny, często wyjątkowy. Jeśli dwoje ludzi żyje w układzie monogamicznym to seks staje się czymś co dzielą tylko ze sobą i z nikim z zewnątrz. Wtedy seks sprawia, że są dla siebie jedyni. Zdrowa, niewymuszona miłość w sypialni to również dobry sposób na relaks, zbliżenie się do siebie, poczucie jedności, spędzenie ze sobą czasu w sposób przyjemny, dając sobie rozkosz. Myślę, że przynajmniej raz do roku warto zastanowić się nad funkcją seksu w związku. Traktowanie życia erotycznego jak kolejne zadanie do wykonania z pewnością nie będzie sprzyjało romantyczności i poczuciu bycia razem. Seks natomiast może być świetnym sposobem do stworzenia czegoś wspólnie, do rozwoju razem, do dzielenia się fantazjami, rozmawiania o przyjemnościach. 

Jak ustalić cele w seksie?
  • Zastanów się jak obecnie wygląda Twoje życie erotyczne
  • Jak wyobrażasz sobie idealny dla Ciebie seks? (np. czas, miejsce, atmosfera, pozycje, jak wyglądasz, jak wygląda osoba/osoby z którymi się kochasz, czy rozmawiacie/milczycie)
  • Jakie uczucia/stany miałyby się pojawić przed seksem? (np. podniecenie, pożądanie, ciekawość, radość, oczekiwanie, namiętność, pasja, dreszczyk niepewności, poczucie bezpieczeństwa, poczucie kontroli/braku kontroli)
  • Jakie uczucia/stany miałyby się pojawić w trakcie seksu? (np.przyjemność, rozkosz, skupienie na teraźniejszości, mindfulness, dominacja, poddanie, partnerstwo, ekstaza, orgazm)
  • Jakie uczucia/stany miałyby się pojawić po seksie? (np. spokój, relaks, rozładowanie, odpoczynek, bliskość, redukcja napięcia)
  • Przyjrzyj się Swoim fantazjom seksualnym. Samych fantazji nie należy oceniać ani krytykować. One po prostu są. Warto zastanowić się nad ich symbolicznym znaczeniem. Jeśli znacznie odbiegają od rzeczywistości może to oznaczać, że sygnalizują niespełnione potrzeby i pragnienia. Fantazje są ważnym tworem Twojej psychiki. Tak jak sny, czy marzenia pomagają zwrócić uwagę na to czego chcesz, a co może być nieuświadomione. Zastanów się, które z nich pragniesz zrealizować. 
Blokady 

Kiedy odpowiesz na powyższe pytania możesz przejść do następnego etapu i zastanowić się czy jest coś co może Cię powstrzymywać przed osiągnięciem celu. Postaraj się odpowiedzieć na poniższe pytania. Jeśli okaże się, że nie znasz odpowiedzi “nie wiem” jest odpowiedzią. “Nie wiem” będzie oznaczać, że prawdopodobnie potrzebujesz czasu na obserwacje, zastanowienie się, przemyślenie pytania. 
  • Czy wstydzisz się swoich pragnień?
  • Czy masz negatywne podejście do seksu i przyjemności z niego płynącej?
  • Czy masz negatywne podejście do fantazji seksualnych?
  • Czy czegoś się boisz związanego ze sferą seksualną?
  • Czy potrafisz odpowiedzieć na pytanie co jest dla Ciebie ważne w seksie?
  • Czy potrafisz odpowiedzieć na pytanie czego potrzebujesz, co lubisz?
  • Czy potrafisz odpowiedzieć na pytanie czego nie lubisz, na co nie chcesz się godzić?
  • Czy Twoja przeszłość może mieć negatywny wpływ na podejście do seksu?
  • Czy tworzysz zdrową, bezpieczną relację z osobą, z którą potencjalnie możesz spełniać swoje cele seksualne?
  • Czy jesteś w stanie rozmawiać o seksie?
  • Czy uzależniasz poczucie swojej kobiecości/ męskości od reakcji partnera/partnerki?
Pierwszy krok - praktyka

Wróć do punktu: jak ustalić cele w seksie i zastanów się, która jego część motywuje Cię najbardziej do działania. 

Zastanów się co możesz zrobić, żeby zacząć pracować nad Twoim celem. 

Proponuję, żeby wykorzystać najbliższe dwanaście miesięcy na wprowadzenie zmian w taki sposób, aby była to ewolucja, a nie rewolucja. Ewolucja to przeważnie powolny, naturalny proces, często stały proces skutkujący zmianami. Rewolucja dzieje się pod wpływem silnych emocji, szybko, przy użyciu dużej dawki energii, co często powoduje równie szybkie wypalenie. Życzę Ci szczęśliwego Nowego Roku i powodzeniu w wprowadzaniu pozytywnych zmian. 

Więcej informacji o zdrowej seksualności:

Orgazm
Fantazje Erotyczne
Pożądanie
Relacje

Seks - czy rozmiar ma znaczenie?





45% mężczyzn nie jest zadowolonych ze swojego przyrodzenia, ale 85% kobiet nie narzeka na rozmiar członka swojego kochanka.

Nie rozmiar łódki, ale ruch oceanu ma znaczenie. 

Mały, ale wariat, duży ale leniwy? 

Co ma znaczenie w seksie:
  • technika i umiejętności
  • dopasowanie
  • bliskość, uczucia, zaangażowanie
  • pewność siebie
  • znajomość swojego ciała i ciała partnerki
  • pozycja
  • chemia
  • moc, siła nacisku
  • różnorodność
  • fantazja, kreatywność
  • komunikacja

ZDROWE NAWYKI - DROGA DO STABILNEGO SAMOPOCZUCIA

ZDROWE NAWYKI - DROGA DO STABILNEGO SAMOPOCZUCIA


Jesteśmy obecnie w sytuacji, w której codziennie pojawia się sporo chaosu, niepewności, ograniczona wolność wyboru, stres, a poziom adrenaliny w naszym ciele jest niestabilny. Zdrowa rutyna wyznacza ramy, dzięki którym łatwiej jest się odnaleźć w życiu, szczególnie w sytuacjach trudnych i stresujących. Przykładem zdrowego nawyku może być na przykład prawidłowe oddychanie. Jeśli choć raz w ciągu dnia zwrócimy uwagę na oddech i wyrobimy w sobie nawyk głębokiego, spokojnego oddychania, to w sytuacjach kryzysowych, gdy oddech jest nierównomierny szybciej zauważymy zmianę i będziemy dążyć do przywrócenia regularnego oddechu. Podobnie jest ze zdrowym odżywianiem, siedzeniem prosto lub na przykład odczuwaniem wdzięczności. Wyrobienie nawyku pomaga nam wrócić do zdrowych zachowań nawet, jeśli na jakiś czas je przerwiemy. Zdrowe zasady i nawyki pomagają nam łatwiej i szybciej podejmować decyzję, przez co oszczędzamy czas i energię. Zdrowa rutyna sprzyja między innymi radzeniu sobie z niekomfortowymi emocjami i zdrowiu fizycznemu. Często na wahania nastroju wpływa nieregularny styl życia. Ciało i umysł dostosowują się do naszych zachowań i działań. 

Zwiększył się przepływ informacji. Nasz mózg miał niewiele czasu na dostosowanie się do przyjmowania tak dużej liczby wiadomości jak dzieje się to dziś. Aby osiągnąć spokój wewnętrzny i stabilizację, trzeba nauczyć się prawidłowego odpoczynku. 

Podaję kilka prostych, ale znaczących przykładów zachowań, które jeśli stają się nawykami wzmacniają nasze zdrowie i dobre samopoczucie. 

1. Nawyk zdrowego odżywiania: 



Ważną zasadą jest regularne jedzenie śniadań o stałej porze, maksymalnie 30 minut po przebudzeniu. Jeśli nie masz nawyku jedzenia rano i ciężko Ci to zmienić, postaraj się zjeść choć parę orzechów, migdałów lub zjeść banana. Staraj się nie zaczynać dnia od kawy na pusty żołądek. Samochód bez paliwa nie wyruszy w podróż. Ciało i umysł również potrzebują paliwa, by zdrowo funkcjonować.

2. Nawyk dbania o zdrowie fizyczne: 


W zdrowym ciele zdrowy duch. Regularne ćwiczenia, spacery, ruch pomagają między innymi w eliminacji toksyn i wzmacniają organizm. Regularne ćwiczenia zaraz po przebudzeniu sprzyjają podniesieniu poziomu energii. Jeśli rano masz trudność z rozpoczęciem dnia z powodu niskiego poziomu energii, zrób kilka przysiadów, skłonów, podskoków czy pompek. Krótkie intensywne ćwiczenia pobudzają krążenie krwi, przyspieszają oddech, dzięki czemu ciało i umysł szybciej się dotlenią i będą lepiej funkcjonować. 

3. Nawyk dbania o zdrowie psychiczne:

  • Dla zdrowia psychicznego ważne jest utrzymywanie kontaktu z osobami, z którymi czujemy się swobodnie i bezpiecznie. Ważne jest dbanie o wsparcie społeczne, nawet jeśli formą komunikacji jest telefon. Istotny jest kontakt z ludźmi, którym można ufać i, którym można powiedzieć o swoich problemach. Dobre relacje to takie, w których jest równowaga między dawaniem, a przyjmowaniem pomocy, dzielenie trudnych i radosnych chwil.
  • Wzmacniające jest przebywanie w otoczeniu pozytywnych i wspierających osób. Nie liczy się ilość zaufanych osób, ale jakość relacji. Już kontakt z jedną bądź dwiema wartościowymi osobami może wystarczyć. Co zrobić jeśli na tą chwilę odczuwasz brak zaufanych osób? Po pierwsze zastanów się czy na pewno nie ma nikogo wartościowego. Być może okaże się, że jest ktoś, kto był kiedyś blisko, a teraz kontakt się urwał. Warto zastanowić się nad odnowieniem kontaktu.
  • Prowadzenie dziennika. Codzienne zapisywanie myśli, uczuć, zachowań pomaga w poukładaniu myśli, lepszym zrozumieniu siebie i budowaniu samoświadomości. 
  • Pokarm dla umysłu. Zastanów się czym karmisz swój umysł. Warto uświadomić sobie ile czasu przeznaczasz na kierowanie uwagi, czytanie, oglądanie negatywnych rzeczy, a ile uwagi kierowane jest na sprawy pozytywne, radosne i zabawne. Nasze ciało i umysł lubią śmiech. Tak prosta czynność jak obejrzenie kabaretu może wprowadzić w dobry nastrój. Jeśli karmisz umysł negatywnymi informacjami, będziesz się czuć negatywnie, jeśli zadbasz o czas na radość i zdrowe przyjemności, Twój nastrój to odzwierciedli. 

4. Sen 

Najlepszy sen jest między godziną 22 a 4 rano. Zdrowo jest kłaść się regularnie o podobnej porze najlepiej przed godziną 23:30. Około 15 -30 minut przed zaśnięciem odłożyć telefon i resztę technologii, tak by nie chłonąć dodatkowych informacji z zewnątrz. Stworzyć nastrój do wyciszenia i przygotowania ciała i umysłu do snu. 

5. Odpoczynek

Osoby, które odczuwają radość i potrafią radzić sobie z trudnymi emocjami wykształciły nawyk dbania o czas dla siebie i organizują dzień tak, by mieć przestrzeń na relaks. Stworzenie nawyku dbania o odpoczynek i wewnętrzny spokój może nastąpić na przykład poprzez słuchanie odgłosów natury, relaksującej muzyki, czy muzyki klasycznej. Czasem potrzebny jest odpoczynek od negatywnego myślenia i analizowania. Mogą w tym pomóc czynności takie jak oglądanie pozytywnych zdjęć, filmów o przyrodzie, widok plaży, oceanu, lasu, gór czy łąk, nawet jeśli obraz wyświetlany jest na ekranie.

Kobiety rozmawiają o seksie - dołącz do darmowej grupy rozwoju



Zapraszam do darmowej grupy rozwoju dla Kobiet Kobieca Seksualność
założonej na facebooku przez psychologa, seksuologa i terapeutkę par Martę Biczkowską.

Grupa ma cel rozwojowy i informacyjny, gdzie w przyjaznej atmosferze ponad dwieście kobiet rozmawia o seksie. 
Możesz tu obejrzeć filmiki na temat seksualności, wziąć udział w ankietach lub zadać jawne, bądź anonimowe pytania dotyczące seksu. 
Tu pogłębisz wiedzę na temat tego, czym jest seksualność i jak z niej czerpać. 
Główne tematy poruszane na grupie:
- seks
- orgazm
- fantazje
- pożądanie
- problemy ze współżyciem
- cykle w życiu kobiety
- kobiecość
- seksualność
- trudne pytania 
- zdrowie seksualne

Jeśli chcesz poszerzyć wiedzę na temat seksu, seksualności i kobiecości zapraszam:















Niedojrzałość emocjonalna




Wiele osób, które odczuwają brak akceptacji i zrozumienia ze strony otoczenia, rodziców, rodzeństwa, czy partnerów niejednokrotnie usłyszało zdanie: „jesteś niedojrzały/ła emocjonalnie”, czy też: „masz niedojrzałą osobowość”. Być może samo zdanie, będące często nieuprawnioną oceną nie niesie za sobą jakiegoś wielkiego zagrożenia jednak, w przypadku gdy jest ono oskarżeniem, groźbą i próbą wywarcia presji przez bliską osobę może stanowić wskaźnik rzeczywistego problemu istniejącego zarówno po jednej jak i drugiej stronie. 

Często są to sytuacje w których jedna ze stron (otoczenie, grupa osób), stara się wyegzekwować jakąś oczekiwaną formę zachowania, a druga strona nie potrafi temu sprostać. Często określenie takie, przewija się w uszach od wczesnego dzieciństwa, ale dopiero w wieku dorastania, często jest to szkoła średnia, zaczyna nabierać pewnego kolorytu stanowiącego o utrwaleniu się tego przekonania jako faktycznie istniejącej cechy. Zaczynasz zadawać sobie wtedy pytanie, o co tak naprawdę w tym wszystkim chodzi i czy rzeczywiście jest coś ze mną nie tak? Warto zadać sobie to pytanie i sprawdzić czy rzeczywiście doszło do zachwiania równowagi w procesie kształtowania się emocjonalności, czy też jest to niepotrzebny fałszywy alarm. Wiele osób podąża jednak z tą wiedzą o sobie przez większość swojego życia nie zdając sobie sprawy, że problem może być naprawdę poważny i na późniejszym etapie może wiązać się z przykrymi konsekwencjami. 

Na szczęście problem nie jest nowy i w takich sytuacjach zawsze pomocni są psychologowie, którzy nie dość że znają problem od strony badań naukowych, to jeszcze potrafią skutecznie pomagać w odzyskaniu tej niezbędnej równowagi na poziomie odczuwania i rozumienia emocji. Jeżeli rzeczywiście często słyszysz opinie, że: twoje reakcje emocjonalne są nieadekwatne, zauważasz że masz problem z utrzymaniem relacji, czujesz dyskomfort w różnych sytuacjach wymagających zaangażowania, a twoje reakcje emocjonalne wymykają się spod kontroli, może oznaczać, że to właśnie emocje nie pracują na twoją korzyść. Być może należysz do grona osób, które nie doświadczyły miłości w dzieciństwie, rozwijały się w niepełnych rodzinach lub rodzinach nadużywających substancji psychoaktywnych. Rodzinie w której, dochodziło do przemocy fizycznej i psychicznej lub zachowań seksualnych wobec dzieci, ale również rodzin nadopiekuńczych, w których dziecko jest ograbione z przestrzeni do indywidualnego rozwoju, gdzie często z powodu zaburzeń u osób najbliższych dochodzi do błędnego rozumienia, nazywania i wartościowania emocji przez dziecko. 

Jeżeli możesz sobie przypomnieć sytuacje, w których mogło dojść do zablokowania emocjonalnego, i czy był to konflikt w grupie, zawód miłosny, utrata przyjaciela, czy też przedwczesne doświadczenia z używkami a nawet lęki dziecięce, czy nagłe traumatyczne wydarzenia, te wszystkie te czynniki w konsekwencji mogą mieć wpływ na to w jaki sposób, w późniejszym okresie życia, emocje będą informowały ciebie o zdarzeniach w świecie zewnętrznym. W takim momencie zawsze możesz zadecydować samodzielnie, lub posłuchaj osoby zaufanej, że warto coś z tym zrobić. 

Najlepszym rozwiązaniem jest udanie się do Psychologa, z którym w neutralny i bezpieczny sposób będziesz mogła/mógł dokonać wglądu, jaką rolę pełni twoja emocjonalność w odniesieniu do okresu życia w którym aktualnie się znajdujesz. Każdy człowiek, podlega pewnym stałym prawom, na które niestety nawet przy największej determinacji nie mamy wpływu. Są to uwarunkowania psychiczne i biologiczne, tzw. fazy rozwojowe, w których ogromną rolę odgrywają normy społeczne, a otoczenie, niestety często stawia twarde warunki rozstrzygane właśnie w przestrzeni emocjonalnej. I czy będą to role związane z partnerstwem, macierzyństwem, twoją pracą czy też prywatnością, emocje będą zawsze stanowić najważniejszą część składową takich interakcji. Czy tego chcesz czy nie, będą one wpływać na twoje myśli reakcje i motywacje, warto więc zadbać aby przestały być uciążliwym niekontrolowanym tworem, a stały się twoim najlepszym sprzymierzeńcem. 



Psycholog mgr Rafal Jan Komorowski

Mobbing w pracy - co robić?


Mobbing w pracy


Często podkreśla się rolę stresu w życiu każdego z nas. Stresujące sytuacje mogą wystąpić zarówno w życiu osobistym jak i w miejscu pracy. Jedną z głównych przyczyn stresu w miejscu pracy jest mobbing, czyli szykanowanie przez przełożonych lub współpracowników. 

Oznaką mobbingu może być między innymi nieprzyjemna atmosfera w pracy, pomówienia, ciągłe poczucie zdenerwowania i stałe poczucie zaszczucia.

W rozmowie z Marta Biczkowską, psycholog - seksuolog, o mobbingu opowie Sylwia Cybulska, psycholog, coach, która od 15 lat pracuje dla dużych firm i korporacji, gdzie niejednokrotnie była świadkiem mobbingu. Bezpośrednie doświadczenie, które Sylwia zdobyła poprzez obserwację mobbingu, stało się pomocne podaczas jej pracy teraputycznej z klientami. W gabinecie podczas terapii, Sylwia wspiera i pomaga osobom doświadczającym szykanowania w pracy.

Marta Biczkowska: Czym jest mobbing?
Sylwia Cybulska: Mobbing to inaczej dręczenie, szykanowanie w miejscu pracy lub/i w trakcie wykonywania obowiązków służbowych. Takie zachowanie jest powtarzane, może być bezpośrednie lub pośrednie. Mobbing może być werbalny, fizyczny lub wyrażany w inny sposób. Najczęściej stosowany jest przez jedną lub więcej osób. Takie zachowanie, może być uznane za naruszające prawa osoby do godności w miejscu pracy.

Marta Biczkowska: Jak rozpoznać, że jest się ofiarą mobbingu, szykanowania w miejscu pracy?
Sylwia Cybulska: Mobbing pojawia się wtedy, gdy zachowania jednej, bądź wielu osób mają negatywny wpływ na: możliwości komunikowania się pracownika np: przerywanie wypowiedzi, uporczywe i nieuzasadnione krytykowanie, uszczypliwe, ironiczne komentarze, ustne groźby i pogróżki, poniżające gesty, manipulacje, brak jasnej i czytelnej komunikacji, spojrzenia lub komentarze, udzielanie sprzecznych informacji stosunki społeczne np: unikanie rozmów, ograniczanie możliwości przedstawienia swojego zdania, ignorowanie, poniżanie 
społeczny odbiór nękanej osoby np: mówienie nieprawdy na temat pracownika, ośmieszanie, sugerowanie problemów psychicznych, zmuszanie do wykonywania prac naruszających godność osobistą jakość sytuacji zawodowej np: niedawanie pracownikowi zadań do wykonania, odbieranie prac zadanych wcześniej, zlecanie wykonania prac bezsensownych bądź zarzucanie wciąż nowymi pracami, dawanie zadań przerastających możliwości i kompetencje w celu zdyskredytowania pracownika zdrowie pracownika np: grożenie przemocą fizyczną, działania o podłożu seksualnym, zmuszanie do wykonywania prac szkodliwych dla zdrowia 

W skrócie mobbing to zachowanie: 
- powtarzalne 
- nieuzasadnione 
- stanowi źródło psychologicznego dyskomfortu 

Marta Biczkowska: Co zrobić, gdy rozpoznamy mobbing?
Sylwia Cybulska: Każda osoba, która jest szykanowana w pracy powinna jak najszybciej zapoznać się z wewnętrznymi zasadami przeciwdziałania dręczeniu i dyskryminacji. Można podjąć próbę rozmowy ze sprawcą, który może nie zdawać sobie sprawy, że jego/ jej zachowanie jest postrzeganie, jako szykany czy dręczenie. Jeżeli rozmowa taka nie przyniesie poprawy, należy to zgłosić to do przełożonego. Jeżeli to przełożony jest sprawcą, to należy zgłosić sytuację do kierownika działu kadr. Jeżeli w zakładzie pracy nie ma działu kadr ( co może się zdarzyć w przypadku małych firm) przypadki dręczenia należy zgłosić do kierownika lub właściciela firmy.

Marta Biczkowska: Czy słowne zgłoszenie mobbingu wystarczy?
Sylwia Cybulska: Moim klientom radzę, żeby przed zgłoszeniem przypadku dręczenia, to zdarzenie, bądź zachowanie udokumentować. W tym celu zalecam prowadzenie ewidencji sytuacji, w których szykany miały miejsce z uwzględnieniem daty i szczegółów wydarzenia. Można założyć notes, w którym w sposób informacyjny opisuje się zaistniałe sytuacje.

Marta Biczkowska: Wspominałaś o tym, żeby jeśli to możliwe, porozmawiać z osobą stosującą mobbing. W jaki sposób radziłabyś to zrobić? 
Sylwia Cybulska: Z osoba szykanująca najlepiej komunikować się oficjalnie za pomocą e-maili. Jeżeli nastąpiła komunikacja werbalna, należy natychmiast zrobić notatki. 

Marta Biczkowska: Czasem sama rozmowa nie wystarczy i trzeba udać się po pomoc prawną. Gdzie w Irlandii można taką pomoc uzyskać? 
Porady prawne https://www.flac.ie/
informacje o prawach i obowiązkach w miejscu pracy można znaleźć tutaj: 

Marta Biczkowska: Jakie skutki psychologiczne może mieć mobbing? 
Sylwia Cybulska: Sytuacje dręczenia i szykanowania w miejscu pracy mogą być przyczyną stresu. Długotrwały stres może mieć poważne następstwa zdrowotne zarówno psychologiczne np: depresja, obniżenie samooceny, emocjonalność, jaki fizyczne np: bóle głowy, kłucie w okolicy serca, problemy z trawieniem, wypadanie włosów, obniżona odporność, problemy ze snem. Ważne jest również wsparcie bliskich, rodziny, przyjaciół. Warto porozmawiać o trudnej sytuacji, może się okazać, że wśród naszych bliskich jest osoba,, która miała podobne doświadczenia. 

Marta Biczkowska: Jak sobie radzić ze stresem spowodowanym mobbingiem ? 
Sylwia Cybulska: Przede wszystkim ważne jest, aby przyznać się przed samym sobą, że doświadczamy dręczenia, nękania w pracy. Ważne jest, aby rozpoznać i nazwać dręczyciela, uświadomić sobie i zaakceptować fakt, że to dręczyciel jest źródłem problemu a nie my. Zadbaj o siebie. Nękanie w pracy może być źródłem stresu i dlatego ważne jest, aby zadbać o swój komfort psychiczny. Daj sobie czas na emocjonalna rekonwalescencje. Wskazane jest spotkanie z lekarzem rodzinnym, który zaleci dodatkowe badanie, aby ocenić fizyczne skutki stresu. Lekarz rodzinny może wystawić zwolnienie z pracy jeżeli zdecyduje, że przebywanie w stresogennym otoczeniu może być dla nas szkodliwe. 

Warto również spotkać się z psychologiem, który może pomóc w radzeniu ze stresem. W sytuacji stresowej unikajmy obwiniania siebie i izolacji społecznej. Zapisz się na siłownie, jogę, zumbę, chodź na długie spacery z psem lub po prostu wykonuj taką aktywność fizyczną, jaka Tobie sprawia przyjemność. Wielokrotnie zostało udowodnione, że ćwiczenia fizyczne pomagają w redukcji stresu i poprawiają samopoczucie. Wyznacz sobie cele niezwiązane z praca, może to być nowe hobby, lub przygotowanie się do maratonu. Ważne jest aby mieć poczucie osiągnięcia i aktywności niezwiązane z praca zawodowa. 



Sylwia Cybulska jest psychologiem oraz coachem.

Dyplom Magistra Psychologii uzyskała na wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego. Kwalifikacje trenera rozwoju osobistego i trenera biznesu ( Personal & Executive Coach ) otrzymała po ukończeniu studiów w Kingston College w Dublinie.

Sylwia przyjmuje klientów w Cork
Tel: 087 986 09 09
Email: cybulska.sylwia@gmail.com


Psycholog w Irlandii, 2017

W A R S Z T A T - Trening Asertywności


Zapraszam na kolejną edycję warsztatów Trening Asertywności,
na których nauczysz się między innymi:


• wyrażać prośby i oczekiwania bez lęku i skrępowania
• asertywnie odmawiać
• bronić swoich praw w sytuacjach społecznych oraz kontaktach osobistych
• odróżniać zachowania asertywne od biernych i agresywnych
• konstruktywnie (bez poczucia winy) przyznawać do błędów i przepraszać
• przyjmować i wyrażać pochwałę
• przyjmować i wyrażać krytykę oraz negatywne oceny

Na trening składają się 4 spotkania trwające 2 godziny.

Forma zajęć to bardzo PRAKTYCZNE warsztaty angażujące uczestników. Podczas warsztatów między innymi, będziesz  miał okazję  przećwiczyć sytuacje ze swojego życia i nauczyć się asertywnego zachowania w różnych sytuacjach. 

Warsztaty są prowadzone przez doświadczonych psychologów.

Ważne informacje:

Kiedy: pierwsze spotkanie poniedziałek 5.09.16  godz. 18:30 - 20:30
Gdzie: Dublin 1
Grupa: max 8 osób
Cena: 4 raty po 30 Euro
Kontakt: 0851783716

Dojrzałość emocjonalna i niedojrzałość

1. Czym jest dojrzałość emocjonalna?

Dojrzałość emocjonalna to przede wszystkim umiejętność wyrażania i radzenia sobie z emocjami. Dzięki tej zdolności osoba dojrzała emocjonalnie akceptuje emocji innych i własne. Wysoko rozwinięta samoświadomość, pozwala na lepsze poznanie siebie, swoich zalet i wad. Kolejnym pozytywnym aspektem osoby dojrzałej uczuciowo, jest umiejętność skutecznego regulowania swojego zachowania. Nie oznacza to, że złość, frustracja czy lęk jej nie dotyczą. W trudnych sytuacjach człowiek dojrzały emocjonalnie nie przejawia bezradności, ale opanowanie. Stara się znaleźć racjonalne wyjście z sytuacji. Ważnymi cechami charakteryzującymi dojrzałość emocjonalną jest współczucie oraz empatia. Człowiek dojrzały uwolnił się od uczuć egoistycznych, zastępując je uczuciami skierowanymi na dobro innych. 

2. W czym pomaga dojrzałość emocjonalna?

Dojrzałość emocjonalna z pewnością pomaga w tworzeniu zdrowych relacji oraz budowaniu głębokich więzi. Osoba dojrzała radzi sobie w grupie, potrafi nawiązać współprace z innymi oraz dobrze funkcjonuje w społeczeństwie. Dzięki poznaniu siebie szybciej zdobywamy wyznaczone cele i osiągamy sukcesy na ścieżce zawodowej. Dojrzałość emocjonalna sprawia, że ze spokojem przyjmujemy negatywne emocje, nie boimy się ich, potrafimy też przeżywać szczęście i radość.

3. Niedojrzałość emocjonalna - cechy charakterystyczne

Musimy jednak pamiętać o tym, że powszechność różnic indywidualnych ma swoje odbicie również w dojrzałości emocjonalnej. Nie każdy miał predyspozycje lub warunki do tego, aby stać się dojrzałym osobnikiem. Osoba niedojrzała charakteryzuje się zaburzeniami w sferze poczucia własnej wartości. Niska samoocena, świadomość odmienności oraz poczucie, że nie spełnia oczekiwań stawianych jej przez społeczeństwo, sprawia, że osoba niedojrzała emocjonalnie czuje się nieszczęśliwa, ma żal do siebie i otoczenia. 

Co więcej, w przeciwieństwie do opanowanych, dojrzałych osób, osoby niedojrzałe emocjonalnie działają pod wpływem impulsów. Objawia się to często nieumiejętnością kontroli i brakiem zdolności do powściągliwości. Kłótnia z taką osobą może być szybkim sposobem na podniesienie poziomu adrenaliny, stresu. Dużą trudność sprawia jej empatia, czyli patrzenie na rzeczywistość z perspektywy innych osób. Barierą dla osoby niedojrzałej emocjonalnie jest również nieumiejętność odczytywania, rozpoznawania i nazywania emocji.

4. W czym niedojrzałość emocjonalna utrudnia życie?

Negatywne skutki niedojrzałości emocjonalnej są zauważalne w budowaniu związków, które nie są trwałe ze względu na ciągłą potrzebę koncentracji na sobie. Powoduje, że osoba nie jest w stanie budować głębokich więzi, jej relacje z innymi są płytkie pozbawione zaangażowania i empatii. Nie odnajduje się w towarzystwie, doskwiera jej ciągła obawa przed kompromitacją. Relaks jest dla niej stanem praktycznie nieosiągalnym. W sytuacjach trudnych człowiek niedojrzały jest w większym stopniu narażony na stres. Ponadto niedojrzałość emocjonalna staje się dużą przeszkodą, aby w pełni doświadczać zadowolenia z życia.

5. Jak rozwijać dojrzałość emocjonalną?

  • Budowanie SAMOKONTROLI 
Stwórz listę rzeczy, miejsc, osób czy sytuacji, które Cię denerwują. Zastanów się przez chwilę, dlaczego znalazły się one na liście. 
Kiedy ponownie znajdziesz się w sytuacji z listy: dokładnie siebie obserwuj, postaraj się poznawać i nazywać emocje, zachowaj spokój i głęboko oddychaj. 

  • Budowanie SAMOŚWIADOMOŚCI 
Otwarcie przyznawaj się przed sobą, że jesteś w czymś dobry. Poznawaj swoje mocne, ale i słabe strony. Zastanów się nad sytuacjami, które Ci sprzyjają, ale i nad tymi, które nie są dla Ciebie przychylne. 
Zamiast reagować złością, nazwij swoje emocje, powiedz: właśnie odczuwam złość i mam do tego prawo. 
Mów jasno o tym, co Cię rani, na pewno ułatwi to sprawę nie tylko Tobie, ale i stronie przeciwnej. 
Przewartościuj każde niepowodzenie, traktuj je jako nowe doświadczenie i motywację, aby wykazać się w przyszłości. 

  • Rozwój INTELIGENCJI EMOCJONALNEJ 
Opracuj listę sytuacji, w których odczuwasz: lęk, złość, smutek, szczęście. 
Analizując zachowania swoje i innych, nie oceniaj od razu. Poświęć chwilę, aby zastanowić się, co Ty byś zrobił w ich sytuacji i zadaj sobie pytanie - ,,co czułbym na ich miejscu’’. 

  • INNE 
Udział w terapiach, kursach rozwoju osobistego 
Poszerzaj swoją wiedzę na ten temat, czytaj artykuły, książki 
Każdego dnia postaraj się znaleźć chwilę tylko dla siebie, zamiast marnować czas na szperaniu w internecie, usiądź wygodnie w fotelu, zrelaksuj się i przeanalizuj miniony dzień, miesiąc. Zastanów się co robisz dobrze, a nad czym musisz jeszcze popracować. 


Stawianie i realizacja celu

Wiadomo że warto jest stawiać sobie cele i dążyć do ich realizacji. Jednak jak je wyznaczać, skąd je brać oraz, co nie mniej istotne, jak formułować, aby je zrealizować? To już nie zawsze jest tak oczywiste i może okazać się powodem frustracji. 

Jednym ze sposobów na formułowanie celów jest, przyjrzenie się własnemu życiu i dostrzeżenie tego, co nie jest takie jak byśmy chcieli, lub temu, co chcielibyśmy żeby było jeszcze lepsze; a może brakuje nam czegoś w naszym życiu i chcielibyśmy, aby zaistniało. Na podstawie takiej autorefleksji możemy sformułować nowe cele. Na przykład, jeśli stwierdzasz, że twoja relacja z partnerem życiowym/ współpracownikiem/ dzieckiem, nie jest aktualnie dla ciebie satysfakcjonująca, to twoim celem może być poprawa jakości tego związku. Trzeba pamiętać, aby formułowany przez ciebie cel był prosty, pozytywny, osiągalny i optymalnie sformułowany w czasie teraźniejszym.

Innym podejściem do formułowania celów jest odwołanie się do naszych marzeń i pragnień. W tym wypadku kreujemy wizję na temat siebie i naszego życia idealnego. Wyobrażamy sobie dokładnie jak chcielibyśmy wyglądać, żyć, czuć się, co chcielibyśmy robić itd. Następnie myślimy jakie działania trzeba podjąć, aby to osiągnąć i oto mamy nowe cele.

Po sformułowaniu celu, powinniśmy też być w stanie odpowiedzieć sobie na pytania: 
- jak/kiedy go zrealizujemy 
- kto/co może nam pomóc w jego realizacji 
- co może pójść nie tak 
- po czym poznam, że osiągnąłem cel 

Najważniejsze jednak pytanie na które trzeba sobie odpowiedzieć po założeniu celu to DLACZEGO. 
- dlaczego chcemy właśnie tego 
- co osiągnięcie tego celu nam da 
- jakie problemy rozwiąże 
- kim pozwoli się stać 

Odpowiedzi na te pytania, pozwolą upewnić się że obrane przez nas cele są tymi właściwymi. To nada sens naszym dążeniom oraz dodatkowo zmotywuje. 

Ciekawą strategią identyfikowania celi stosowaną przez coachów jest tzw. 'koło życia' (the wheel of life). Za pomocą tego prostego narzędzia jesteśmy w stanie bardzo szybko zidentyfikować sfery naszego życia, w których mamy najniższą satysfakcję (oraz najwyższą) i dzięki odpowiednim pytaniom - sformułować cele. 

W celu pogłębienia wiedzy na temat formułowania celów polecam lekturę: The Seven Habbits of Highly Effective People, Stephen R. Covey.


Tekst przygotowała Life & Busieness Coach Joanna Kurylońska
Psycholog w Irlandii