Dorosłe dzieci Alkoholików - Terapia DDA

DDA czyli Dorosłe dzieci Alkoholików 

Wiele osób wychowujących się w rodzinach dysfunkcjonalnych, które zdecydowały się na terapię, odkrywa stopniowo, jak duży i obciążający wpływ mają ślady przeżyć z dzieciństwa i sposobów radzenia sobie z nimi, które odcisnęły się na ich psychice w postaci nieadaptacyjnych schematów przeżywania, zachowania traktowania siebie, bycia w bliskich relacjach.

„Zdrowienie” polega na powrocie do własnego dzieciństwa, próbie zrozumienia go i uporządkowania. „Rozliczenie się” z przeszłością jest konieczne i obejmuje między innymi wyrażenie emocji, których krzywdzone dziecko nie mogło wyrazić, i zrozumienie ich w kontekście traum, nazwanie własnych przeżyć, próbę określenia zniszczeń, jakich dokonały w nich lata życia z alkoholikiem, a następnie podjęcie wyzwania zmiany swoich przekonań i zachowań oraz destrukcyjnych sposobów traktowania siebie i innych. 

Częścią „zdrowienia” jest również nauka akceptacji siebie i docenienie siebie za to, kim jestem z całym bogactwem swojej osobowości, której częścią są cechy nabyte przez lata nieprawidłowej socjalizacji w rodzinie dysfunkcjonalnej, która nie dawała dziecku, tego, czego potrzebowało, do normalnego rozwoju. 

Wielu DDA nie wierzy, że możliwe jest spojrzenie na siebie i swoje doświadczenia z innej perspektywy, zobaczenia w nich korzyści, ponieważ często koncentrują się na negatywnych aspektach swojej osobowości oraz przykrych stanach emocjonalnych, które im towarzyszą. 

Niektóre z wypracowanych w trudnym dzieciństwie cech są przydatne w dorosłym życiu.  Dzięki nim DDA przetrwali koszmar dzieciństwa, nauczyli się radzić sobie z trudnymi sytuacjami, maja wiele cennych umiejętności.  

Korzyści te istnieją, choć nie manifestują się tak wyraźnie jak straty. Dzieje się tak, dlatego, iż często problemem DDA jest popadanie w skrajności, brak równowagi. 

Warto dokładnie przyjrzeć się temu czy na przykład pomagając ludziom nie wraca się do starych schematów i nie robi tego zbyt często kosztem siebie samych lub empatycznie wczuwając się i troszcząc o innych nie dostrzega się swoich potrzeb i emocji.

Najważniejsze to uzyskać samoświadomość i „rozliczyć się” z przeszłością, bo tylko wtedy wypracowana odpowiedzialność, wrażliwość, pracowitość nie przejdą łatwo w swoje negatywne formy w postaci przejmowania obowiązków innych, poświęcania się ponad miarę czy też pracoholizm. 

Bardzo ważną i potrzebna częścią terapii DDA jest grupa terapeutyczna. 

Terapia grupowa jest efektywna według badań nad efektywnością różnych rodzajów terapii psychologicznej. W niektórych przypadkach okazała się bardziej skuteczna niż terapia indywidualna. Czynniki, które zachodzą w interakcjach terapii grupowej przynoszą głębokie i trwałe zmiany. Zachodzą one miedzy innymi w sferach takich jak: uczenie się w grupie poprzez obserwacje innych uczestników grupy. Grupa zapewnia dostęp do wsparcia społecznego. Wiele osób odnosi korzyści z leczenia nawet poprzez samo bierne uczestniczenie w grupie. W grupie dociera się do wypartych wspomnień, emocji, nabiera zaufania, żeby rozmawiać otwarcie o trudnych doświadczeniach, które mogą być częściowo zapomniane lub zniekształcone. 

W grupie dociera się do wypartych wspomnień, emocji, nabiera zaufania, żeby rozmawiać otwarcie o trudnych doświadczeniach, które mogą być częściowo zapomniane lub zniekształcone. 

Najważniejsze cele grupy terapeutycznej:

- psychoedukacja o syndromie DDA,

- nauka tego, jak poprawić relacje międzyludzkie oraz zobaczenie tego, w jaki sposób 

odnoszę się do innych i które z tych sfer są problematyczne, przynoszące cierpienie,

- poprawa komunikacji międzyludzkiej, autentyczności i otwartości w relacjach międzyludzkich,

- nauka dawania i otrzymywania wsparcia w relacjach międzyludzkich,

- wypróbowywanie nowych zachowań, innych niż zwykle,

- zrozumienie swoich uczuć, myśli, zachowań własnych i innych ludzi, poprzez przyglądanie się wzorom relacji, jakie tworze w grupie oraz poza grupa, jak również relacjom, jakie powstają miedzy uczestnikami grupy,

- przejęcie odpowiedzialności za to, co czuję, jak to wyrażam, jakie podejmuję decyzje,

- poprawa poczucia własnej wartości,

- nowe zachowania będą stopniowo przenoszone z relacji w grupie na relacje poza grupą na sytuacje i uwarunkowania zewnętrzne.

Więcej informacji na blogu dla DDA: 
http://ddadublin.blogspot.ie/p/informacje.html